Mramor (latinski iz grčkog) je stijena nastala metamorfozom karbonatnih prolita (sedimentnih stijena vapnenaca i dolomita) pri uvjetima povišene temperature i litostatskog tlaka.
Mramor je zrnate (granoblastične) strukture i homogene teksture, sadrži kalcit i/ili dolomit, a od primarnih nečistoća u sedimentu nastaju metamorfni minerali (fosferit, pirokseni, tinjci).
Škriljavi varijaritet mramora bogat filosilikatima naziva se cipolin. Mramor se rabi u kiparstvu i graditeljstvu, lako se reže, obrađuje i polira.
U likovnoj umjetnosti je cijenjen zbog svoje mliječne boje, poluprozirnosti i toploti koja podsjeća na ljudski dodir. U antici najznačajnije građevine i skulpture nastale su od čuvenog mramora s otoka Para (grčki: Parosa) i brda Pentelikona.
U Italiji je cijenjen mramor iz Carrare od kojeg je izrađen i Michelangelov David. Brački mramor je cijenjen u cijelome svijetu te su mnoge građevine koristile upravo ovaj kamen (od Teodorikovog mauzoleja u Ravenni iz 5. st. do Bijele kuće u Washingtonu).